اوایل خیلی به من احترام میذاشت. تا من میومدم باهاش خودمونی صحبت کنم ناراحت میشد می‏گفت «شما آسیستان آمار و احتمال ما بودینا!». مربوط به زمان فوق لیسانس من میشد. دیروز که بارون میومد یادش افتادم، تنهایی رفته بود مسافرت شیراز، هتل گرفته بود و وقتی بارون گرفته بود رفته بود زیر بارون و لابد دستاش رو هم باز کرده بود و اینا .... وقتی برام تعریف می‏کرد با خودم گفتم پسرک عاشق شده! . زمانی که نظام وظیفه نامه زده بود به دانشگاه که تحصیل من غیرقانونیه و باید خودم رو به نظام وظیفه معرفی کنم خیلی شکسته شده بودم. یه روز پای پنجره وایساده بودیم و من داشتم حرف میزدم که یدفه عصبانی شد و با تندی به من گفت «بابا تو ام طوری حرف میزنی انگار دنیا تموم شده!» .... من اقلا چند سالی ازش بزرگتر بودم و از برخوردش ناراحت شدم ... با نرمی گفتم «ببین، پرمون مشکل منو حل کرده، همینطوری کلی دارم اینا رو میگم » . اواخر زیاد صحبت نمی‏کرد. دیگه به ریسرچ اهمیت نمی‏داد همش زبان می‏خوند. من می‏فهمیدم که رفتنی شده، از همه پنهان می‏کرد. دو روز قبل از رفتن گفت من دارم میرم خارج .....

نظرات دیگران []

انتقال
علی
بامداد
شبانه روزی
ریجکت
[عناوین آرشیوشده]