طعم ریجکت رو اگر کشیدید که می‏دونید اگر نچشیدید هم بالاخره پیش میاد براتون. در هر صورت مقاله من ریجکت شد امروز. سه تا داور داشت. یکی اکسپت کرده بود با تغییرات کم. یکی ریجکت با تغییرات زیاد و  ارسال مجدد و سومی ریجکت کامل. جالب بود که داور سوم حتی یک کلمه هم توضیح نداده بود فقط رد کرده بود. الان قلبم درد میکنه. من هر چی خواستم آبروی مجله سیگنال و فیشلر و کاوه و دیگران رو حفظ کنم مثل اینکه بضرر خودم شد. واقعیت اینه که از سال 1983 که روش شمارش منابع MDL ارائه شد توسط وکس و کایلت هنوز کسی نتونسته احتمال خطاش رو حساب کنه. کاوه و ونگ سال 85 یه مقاله تو همین مجله دادن. اما این مقاله حتی یه شبیه سازی هم نداشت. علتش این بود که نتایج تئوری با شبیه‏سازی همخوانی نداشت. به همین خاطر سال 86 یه مقاله دیگه دادن و عذرخواهی کردن و گفتن که نتایج ما با شبیه‏سازی نمیخونه و توانایی اصلاحش رو هم نداریم. بعد سال 91 یه گروه دیگه اومدن گفتن روش کاوه بنظر درست نمیرسه ما از اول خودمون با یه روش دیگه حل میکنیم. اما اونها هم نتونستن برای همین هم تو مقاله‏شون حتی یه شبیه سازی واقعی نبود. بعد در سال 95 دوباره کاوه با یه استاد دیگه دوباره به مساله حمله کردن کلی متغیرهای آماری بدست آوردن بعد وسط کار که رسیدن و سخت شد دقیقا تو مقاله‏شون نوشتن «شما که از ما انتظار ندارید مساله به این سختی رو حل کنیم؟ پس ما سعی می‏کنیم فقط یه باند براش بدست بیاریم». تلاش بعدی سال 2002 فیشلر بود. اون تنها مقاله‏ایه که توش شبیه سازی هست اما من وقتی شبیه‏سازیا رو تکرار کردم کاملا پرت بود توش دست برده. همه اینا به این دلیل موفق نشده بودن که تاثیر متقابل مقدار ویژه‏های ماتریس کوواریانس رو وقتی به هم نزدیک میشن لحاظ نکرده بودن با اینکه افرادی مثل کاوه آگاهی کامل به این موضوع داشتن. من این مساله رو لحاظ کردم و با اصلاح روش کاوه براحتی مساله رو حل کردم. اما جالبه که یه داور بدون حتی یه کلمه توضیح رد میکنه. در هر صورت من با دکتر عارف مشورت کردم و حتی اگه شده به کمیته رسیدگی مجله شکایت کنم مجوز چاپ این یه مقاله رو میگیرم و این دفعه تمام اشتباهات قبلیا رو هم کاملا تو مقاله‏ام رو می‏کنم. هر چقدر میخواد طول بکشه.

نظرات دیگران []