تو اسلام یه دستوراتی هست که همیشه وقتی تو حدیث‏ها می‏خوندم تعجب می‏کردم. مثلا میگه کسی که هر شب قبل از خواب عملکرد اون روزش رو محاسبه نکنه کلا شیعه ما نیست ..... یادتون هست چند ماه پیش یه سری مشکلات جسمی ضعف و سرگیجه پیدا کرده بودم؟ بالاخره معلوم شد حق با دکترا بود که می‏گفتن علت روحی - روانی داره. یه مدتیه برنامه‏ای رو شروع کردم. شب‏ها وقتی کارم تموم میشه چشمام رو می‏بندم و ذهنم رو آزاد می‏کنم. بعضی وقتا البته چون من خوابم اتوماته در جا خوابم میبره! ولی اگه زنده بمونم به خیالم اجازه میدم اتفاقات روز رو مرور کنه، به هر جایی توی شهر و دانشگاه که دوست داره سر بزنه، با هر کسی دلش میخواد صحبت کنه، هر چی دلش می‏خواد بگه و هر کاری دلش می‏خواد بکنه .... مثل یه جور رویا دیدن میمونه. انگار اینقدر توش عمیق میشم که چند لحظه خوابم میبره. بعد یدفعه بیدار میشم و چیزایی رو که در خیالم بوده یادداشت می‏کنم. اینجوری آدم حرفای خودش رو میفهمه، آرزوهای پنهانی خودش رو درک می‏کنه، تصویری که از زندگیش در عمق دلش داره رو میبینه. چیزای خیلی مهمی درباره خودم میفهمم. میفهمم چرا در زندگی دچار مشکلات مختلف میشم، چرا در درونم با خودم مشکل دارم. خیلی جالبه وقتی این کار تموم میشه چنان احساس آزادی میکنم که سابقه نداشته، احساس ضعفم هم خیلی با این کار کاهش پیدا کرده. از «کارن هورنای» یاد گرفتم، بهش میگن «تداعی آزاد» یا «خودکاوی»، من بهش میگم «خودشناسی».

نظرات دیگران []

انتقال
علی
بامداد
شبانه روزی
ریجکت
[عناوین آرشیوشده]